Kosowa samiczka podkrada nam dojrzewające porzeczki. Jeszcze jest płocha, podczas gdy kos śmiało chodzi po posesji i już mu nie przeszkadzają ani ludzie, ani niemały pies. Na zdjęciu podszedł właśnie do drewutni, gdzie już siedział kopciuszek.
Sójki ciągle widujemy w truskawkach – podlotka z rodzicem. Tomek widział też, jak piły tam wodę z ptasiego poidełka.
W tym roku majowe przymrozki poczyniły wiele szkód w sadzie, ale wiśnie są – szpaki już się na nie szykują. Cóż, nasz sad jest młody i plony ma symboliczne. Chętnie dzielimy się ze współmieszkańcami – ptakami naszymi, choć wolimy jak zjadają robale.
Dzisiaj kręciły się u nas również dwie pliszki siwe, wróble-mazurki, a nad nami – parka jaskółek dymówek przypominała, że w pobliskiej Góraszce trwa festyn lotniczy…
Nocą wczoraj długo pohukiwała sowa. Rano zaś kukała kukułka i werblował dzięcioł (znowu? przecież wczesną wiosną już zajął teren i ogłosił to wszem i wobec).
Sowa
poniedziałek, 5 marca 2007, 01:57
Od kilku dni za drewutnią słychać bliskie i głośne pohukiwanie sowy. Trzeba będzie sprawdzić na CD, kto zacz: puchacz, włochatka czy jeszcze jakaś inna sówka.
Dotychczas miałam tylko jedno spotkanie pierwszego stopnia z sową – za dnia. Kilka lat temu podczas spaceru z psem podeszłam do starej gruszy pośrodku pola (niedługo potem złamała się na pół) i oglądałam z bliska rzeźbę jej kory, resztki drabiny i jakiejś konstrukcji u góry – kiedy nagle furgotnęło stamtąd wielkie ptaszysko. Miała prawie metr rozpiętości skrzydeł. Zakołowała i przysiadła całkiem niedaleko. Asa ją pogoniła – wówczas odleciała dalej.
Byłam tak zaskoczona, że nie zdążyłam się jej przyjrzeć.
Jesienią byliśmy na slajdowisku Adama Tabora „Sowy”. Niezapomniane wspomnienia. No i zaskoczenie, że taki niepozorny ptasi temat ściągnął na widownię kina Luna tłumy. Mazury prowadzą „Terrę Incognitę”, i to oni byli organizatorami. Tabor prowadził narrację. Podobno wydał album o sowach.
~
